Miesiąc: wrzesień 2010 (Page 2 of 4)

Wtorek, 14 IX 2010 r.

Albo krzyż noszony razem z Chrystusem, albo palący jad węży. Prosta alternatywa. Albo cierpienie i trud Cię zabije, albo wyzwoli ku pełnemu życiu. Wybieraj.

„Zatknąłem pośród was Krzyż, jako godło wiary, triumfu; dałem wam Matkę Moją i Opiekunkę i czegóż się boicie?”

„Idźcie w pokoju do Mojego krzyża, tam pobudzicie się do żalu za grzechy; ukochajcie Krzyże, jakie na was spadną, jako kara za grzechy przeciw wierze i Ojczyźnie, a szanujcie te, co stoją przy drogach i przypominają wam Mekę Moją, za was poniesioną, zniszczone naprawiajcie, bo one was i wasze pola ochraniają od nieszczęść”.

Pan Jezus do Wandy Malczewskiej

Dopóki na polskich polach i przy polskich drogach krzyże są bezpieczne, każdy kto szczerym sercem krzyż stawia, albo się przy krzyżu zatrzymuje, może się bezpiecznie modlić – Polska jest bezpieczna. A w momencie gdy modlitwa przy krzyżu wzbudza publiczne zdziwienie, a nawet agresję, trzeba sobie postawić pytanie o bezpieczeństwo polskiego ducha.

Ks. Abp Andrzej Dzięga, Dożynki Jasnogórskie

Kto sprzeciwia się znakowi Chrystusa, ten już został pokonany! Nikt i nic nie wyrzuci Krzyża z serca Warszawy, z serca Niepokalanej Panny Maryi Łaskawej Patronki stolicy. Ten, kto niszczy Krzyż i jego obraz w sercach ludzi, sam zostanie zniszczony! Warszawo, pamiętaj o Krzyżach, którymi byłaś usiana w czas Powstania! To one rodzą nowych ludzi plemię! Warszawo, nikt nie wyrwie Krzyża z twego serca, umordowana stolico! Od Krzyża zacznie się zwycięstwo. Uwierzcie i módlcie się.

Sługa Boży Stefan kardynał Wyszyński

Piątek, 10 IX 2010 r.

Zacznij od siebie, poprawiaczu świata. Przynajmniej zobacz, że w Twoim, wszystkowidzącym oku, tkwi wielki konar, który zasłania i deformuje świat, jaki odbierasz.  Myślisz i trzęsiesz się o siebie, o swoją wygodę, o swoją przyjemność – zatroszcz się o właściwe postrzeganie rzeczywistości. Doświadczasz (tysiąc razy mocniej niż inni) bólów i trosk, a swoje cierpienie widzisz już w kategoriach niemalże męczeńskich – może to po prostu któraś z niezliczonych gałązek belki zamieszkującej Twą źrenicę sprawia ten ból.

A jeśli uważasz, że belki nie ma, że jest ona jeno mitem, że to Twe przyrodzone mechanizmy i zranienia uczynione przez setki bogu ducha winnych ludzi – poproś bliźnich. Zaraz tę belkę w Twoim oku znajdą.

Czwartek, 9 IX 2010 r.

Chrystus przypomina Ci o sercu Nowego Prawa Królestwa, o miłości, której granicą jest jedynie śmierć. Śmierć swojego „ja”. Sam dał najlepszy przykład takiej postawy. Bez oglądania się na to, co stracę, bez kalkulacji, bez asekuranctwa.

Truizmem jest stwierdzenie, że nie potrafisz tak na co dzień. Że samoograniczenie ze względu na miłość drugiego człowieka wydaje Ci się szczytem niebosiężnej góry. Szczęście jeśli ów szczyt zobaczysz przynajmniej – wiesz, gdzie dążyć. Nie daj sobie tylko wmówić, że go nie ma, że to mit tylko, bądź przeraźliwie wyśrubowane oczekiwania. To On chce Cie prowadzić na tę „górę wysoką”. Chrystus, jeśli proponuje Ci tę wędrówkę, to wie o czym mówi. On tę drogę przeszedł.

Przeszła tymi śladami również prosta krakowska służąca, Aniela Salawa. Przykładem życia, skromnością, miłosierdziem przeobrażała Zycie tych, z którymi dane jej było spotkać się na ziemi. Swoje „ego” schowała w przebitych dłoniach Mistrza: „Zawsze kiedy przyjdę do Pana Jezusa – napisała bł. Aniela – to tak jestem przed Nim jak dziecko zbrukane, szczęśliwe, że się dostało do swojej ukochanej mamusi i wcale o tym nie myśli, że ono jest brudne i czy matka jest z niego zadowolona czy nie. Nie myśli o tym, szczęśliwe, że u mamusi i koniec. Tak samo jest z moją duszą w obecnym czasie. (…) tam chcę być, gdzie On jest, Pan Jezus, i jak jestem przed Nim, to nic nie mówię, alem taka szczęśliwa, żem u Niego, że jakbym zapomniała o tym, żem ja taka strasznie nędzna i niedoskonała”

Środa, 8 IX 2010 r.

Nie bój się przyjąć tego, co małe, co pokorne, co wzgardzone, co niweczy schematy ludzkiego przewidywania. Silnym i potężnym okazuje się to, co najmniejsze i – wydawałoby się po ludzku – bezbronne. Kruchość Maryi, jak ukazuje się dziś naszym oczom, znamionuje niebywałą wielkość i potęgę. Jeszcze mocniej zobaczymy to w noc Bożego Narodzenia. Wychodzi na to, że Wszechmogący lubi paradoksy tego typu i próbuje Ciebie i mnie przez to doprowadzić do pełni zaufania. Nic z nas i naszych przewidywań, naszego spodziewania się, naszych – opartych na własnej mocy – planów. Nad wszystkim jest On i Jego łaska. Cóż my? My możemy jedynie wejść w jej przestrzeń, jak Józef, oddalając lęk przed ludzka porażką, aby zaufać Jemu.

Wtorek, 7 IX 2010 r.

Czemu nie znosicie raczej niesprawiedliwości? Czemu nie ponosicie raczej szkody? – woła św. Paweł, poruszony faktem, że ktoś mógłby sądzić brata w wierze przed sądem świeckim, dochodzić swoich praw używając do tego ludzkich, doczesnych narzędzi.

Czy dla nas Pawłowa kategoria „brat”, ukazująca pokrewieństwo duchowe coś znaczy? A ojciec? syn?  – w kategoriach wiary i miłości, zdolnej do oddawania życia za braci? Czy znamy te odniesienia? Czy tylko zostają w nas ludzkie konotacje i to te naznaczone chęcią władzy, zawłaszczania, pożądania, wykorzystywania?

Potrafimy pożądać, bać się, buntować, manipulować, wywierać nacisk, presję, a czy znamy miłość? – tą która znosi raczej niesprawiedliwość? Ponosi raczej szkodę?

I daje życie.. ?