Środa, 22 IX 2010 r.
I CZYTANIE Prz 30, 5-9 Proszę Cię o dwie rzeczy, nie odmów mi, nim umrę: Kłamstwo i fałsz oddalaj ode mnie, nie dawaj mi bogactwa ni nędzy, żyw mnie chlebem niezbędnym, bym syty, nie stał się niewierny i nie rzekł: „A któż jest Panem?” lub z biedy nie począł kraść i imię mego Boga znieważać. EWANGELIA Łk 9, 1-6 Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim.
W ubóstwie Apostołów jest ich moc, siła ich posłannictwa. Jezus ogałaca ich ze wszelkich zabezpieczeń, by dać miejsce dla swojej obecności. Podobnie ogałaca nas z wielu naszych zabezpieczeń: osób, bliskości, gestów, dóbr, zdrowia, spokoju, by zrobić miejsce dla siebie. Czasem stanowczo mówi: zostaw to, kiedy uwikłani, miotamy się w sobie. Czasem najdrobniejsza zgoda na ubóstwo, ogołocenie przynosi doświadczenie Jego siły.
Jeden doświadczony małżonek, ojciec ośmiorga dzieci, zwykł mówić młodym narzeczonym: zaszczep żonie ubóstwo, to konieczne, by wpuścić Boga. Wtedy wszystko będzie łatwiejsze.