Sobota, 2 X 2010 r.
I CZYTANIE Wj 23, 20-23 Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. EWANGELIA Mt 18, 1-5. 10 W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?” On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: „Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie”.
Daje nam dziś Pan czas uwielbienia Jego Imienia za dar duchów czystych, które posyła do pomocy każdemu z nas. Aniołowie łączą w sobie nieustanny zachwyt wobec Boga ze służbą człowiekowi. Dwie rzeczy, wydawałoby się proste, których my nie potrafimy połączyć. Chwała Pana i służba bliźniemu. Dziękujmy za dar ich bezcennej pomocy, a jednocześnie uczmy się (zwłaszcza od świętych) rozmowy z tymi naszymi przyjaciółmi. Jakże rzadko wzywamy ich w potrzebach naszej duszy. Niech przykładem będzie nam św. Ojciec Pio, którego niezwykła zażyłość z Aniołem Stróżem wyrażała się miedzy innymi w pomocy świętemu w rozumieniu sekretów duszy ludzkiej, czy tłumaczeniu listów z zagranicy.