Wtorek III Tygodnia Adwentu. Opamiętanie to opanowanie i rozsądek.
I CZYTANIE So 3, 1-2. 9-13 Biada buntowniczemu i splugawionemu miastu... Nie słucha głosu i nie przyjmuje ostrzeżenia, nie ufa Panu i nie przybliża się do swego Boga.
EWANGELIA Mt 21, 28-32 «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi». Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».
Może czas się opamiętać?
Co myślisz?
Choć Chrystus mówi o pracy w winnicy Ojca, czyli bardziej o misji, aniżeli o codziennym poddawaniu się Jego woli, to słowem kluczowym wydaje się „opamiętanie”, to znaczy – jak wyjaśnia SJP – opanowanie i rozsądek.
Opanowanie, czyli: nie czyń nic, co pochodzi wyłącznie z odczuć.
Rozsądek, czyli: słuchaj się intelektu, którym możesz rozpoznać dobro – prawdziwe i godziwe.
Czyż nie brakuje i jednego i drugiego w Twojej codzienności? Posłuchaj Głosu i przyjmij ostrzeżenie!